“ මේ කවුද හොඳට ඇඳ පැලඳගෙන මේ පැත්තෙ කෙනෙක්නම් නෙමෙයි වගේ ආ?” එක පාරටම පැත්තකින් ආපු කට හඬකින් මගේ කල්පනා ලෝකෙ බිඳුනා. බුලත් විට කාලම කට කහට ගැහිලා තියෙන වයසක මාමා කෙනෙක්. “ඔව් මාමේ මම මෙහෙ නෙමෙයි දඹුල්ලේ. මෙහෙ මගේ පුංචම්මයි බාප්පයි ඉන්නේ මන් එයා*ලගේ ගෙදර යනවා” මන් උත්තර දුන්නා හිනා වෙලා. “කව්ද මහත්තයාගේ බාප්පා?” “ අර ධීවරේ වැඩ කරන සුනිල් කියලා ඉන්නේ” ‘ආ හරි මට මතකයි, මහත්තයා පාර දන්නවැයි” උන්නැහැ මගෙන් ඇහුවා. “නෑ මාමේ ඒත් පාර කියපු විදියට තමයි ආවේ” මන් ආයිත් කිව්වා. “යන් යන් මන් කෙටි පාරක් පෙන්නන්නම් මහත්තයාට. එන්නකො එහෙනම්” කියපු වයසක අන්කල් මට ඉස්සර වුනා. මාත් එයාගේ පස්සෙන් වැටුනා.
උන්නැහෙ ඇවිදන් යන ගමන් ගමේ විස්තරයි, එයාගේ විස්තරයි කිවුවා. මා ගැන, අම්මා තාත්තා ගැන ඇහුවා. ආවේ මොකද කියලත් ඇහුවා. ඉතින් මන් පවුලේ විස්තර වගේම කැම්පස් යන්නයි ආවේ කියන දේත් කිව්වා. ඔය අතරේ අපි පුංචම්මාගේ ගෙදරට ලන් වුනා.
“කුමාරි දු*වේ, කුමාරි දුවේ” “කව්දෝ” කියලා අපේ පුංචම්මාගේ කටහඬ ගේ ඇතුලින් ආවා.
“ආ පුතා ආවද” කියලා ලොකු හිනාවක් එක්ක ගෙයින් එළියට ආපු පුංචම්මාට මට පාර පෙන්නපු අන්කල් මාව මුණු ගැහැණු හැටි කිව්වා. ඒ මාමාගේ නම සියදෝරිස්. අහිංසක මිනිහෙක්. පුංචම්මා එයාට තේ එකක් බොන්න ඉන්න කිව්වාත් මිනිහා පස්සේ වෙලාවක බොමු කියලා මටත් සමුදීලා පිටත් වුනා.
“එන්න පුතේ, මේ ගමේ මිනිස්සු ඔ*හොම තමයි හිත හොඳයි හැබැයි කේලම්, ඕපදූප මලු තමයි” කියපු පුංචම්මා මාත් එක්ක ගේ ඇතුලට ගියා. “අද බාප්පා වැඩ ටිකක් රෑ වෙයි එන්න පුතා වේලාසනින්ම ඇවිත්නේ” පුංචම්මා කිව්වා. “ ඔව් පුංචි දන්නවනේ බස් වල ගමන මන් ඒ නිසා උදෙන් ආවා. හෙට ඉඳන් කැම්පස් යන්නත් එපැයි. ආ මේ පාර්සුලේ අම්මා දුන්නේ දෙන්න කියලා. එයාලා පින් දෙනවා මට නවාතැන් දුන්නට හොඳද” මන් කිව්වා. “අක්කා මගේ පන. අපි ඒ කාලේ කොයි තරම් ලඟින්ද හිටියෙ. එයාට උදව්වක් කරන්න ලැබීම කොයි තරම් දෙයක්ද අනික මෙහෙ වෙන කවුරුවත් ඉන්නවැයි අපි දෙන්න විතරයිනේ. දැන් ඔයත් ඉන්නවා. කෑම ටිකක් වැඩි පුර උයන එක විතරයි… කියලා හිනා වුන පුංචි එන්න මන් පුතාට කාමරේ පෙන්නන්න. ඇඳුම් මාරු කරලා මහන්සි නිවා ගන්න කියලා මට කාමරයක් පෙන්නුවා.
ඇත්තෙන්ම අපි දුප්පත් මිනිස්සු කොළඹ ඇවිල්ලා ජීවිතේ කොහොම ගෙවන්නද කියලා අපිට තේරුමක් නෑ. ඇහුවොත් කට්ටිය කියන්නේ කොළඹ කියන්නේ පුදුම තැනක් ගමෙන් එන එවුන්ට ඉඩක් නෑ කියලයි. ඒවා අහද්දි අපේ දෙමව්පියෝ බය වෙනවා. ඒ අතරෙ පුංචම්මයි බාප්පයි මට නවාතැන් දුන්න එක ලොකු දෙයක්. මන් කැම්පස් යන්නෙ මෙහෙ ඉඳන්.
මට දීපු කාමරේ ඇඳක් වගේම පුංචි කබඩ් එකක්, මේසයක් තිබ්බා. ඇඳුම් රාක්කෙන් කමිසෙ එල්ලපු මන් ඇ***ඳෙන් වාඩි වෙලා සපත්තු ගැලෙව්වා. අනේ මෙච්චරමයි මට තියෙන්නේ. තාත්තා කොයි තරම් දුක් වින්දද මේක මට අරන් දෙන්න. “පුතා මන් ඇතුලට එන්නද” පුංචම්මාගේ කටහඬ දොර ලඟින් ඇහුනා.
“අනේ කමක් නෑ පුංචි එන්න” මන් කිව්වෙ ඇ*ඳෙන් නැගිටින ගමන්. ට්රේා එකක පීරිසි කෝප්පෙක තේකක් අරන් පුංචම්මා ඇතුලට ආවේ හිනාවක් පුරවාගෙන “අනේ මන්දා මේ කාමරේ පුතාට හොඳ මදිද දන්නෙ නෑ” කියලා කියන ගමන්මයි. “අනේ පුංචි මොනවාද මේ කියන්නේ මේක ඕනාවටත් වැඩියි. මට ඕනා කැම්පස් යන්න නතර වෙන්න තැනක්. පාඩම් වැඩ කරන්න පුළුවන් තැනක් මෙතන පරිසරයයි, පුංචිලයි මට හොඳටම හොඳයි” මන් කිව්වා.
“ආ මේක *බොන්නකො..” “පුංචි ඇඟ හෝදන්කනෙ කොහොමද? මන් ඇගපත හෝදන්ම බොන්නම් දාඩියයි” මන් කිව්වා. “එහෙනම් එන්නකො ලෑස්ති වෙලා.ළිඳත් තියෙනවා ෂවර් එකත් තියෙනවා, කැමති ඕනාම විදියකට පුළුවන්” “පුංචි මට ළිඳ පෙන්නන්න. මන් ළි*ඳෙන් *හෝදගන්නම්කො” මන් කිව්වා. “හොඳයි කැමැත්තක්” කියපු පුංචි ගියෙ මට ලෑස්ති වෙලා කුස්සියට එන්න කියලා. තේක මේසෙ උඩින් තියලා පීරිස්සෙන් වහපු මන් සරමත් ඇඳගෙන සාළුව උරහිසේ දාන් කුස්සියට ගියා. පුංචම්මා පේන්න උන්නෙ නෑ. ඒත් එළියෙන් සද්දයක් ඇහුනා නිසා මන් පස්ස දොරෙන් එළියට බැස්සා.
පුංචම්මා ළිඳ ළඟ. මන් හිනා වෙවී ගියා එතනට.මගේ අඩි ශබ්දෙ ඇහිලද කොහෙද පුංචම්මා හැරිලා බැලුවා. “ෂහ් කොල්ලගේ ලස්සන ආ… දැන් ඉස්සරට වඩා ලස්සනයිනේ” පුංචම්මා එහෙම කියද්දි මට ලැජ්ජ හිතුනා. “අනේ පුංචි” මන් කිව්වා. “ඇයි මොකෝ මොකෝ ගමේ තව කවුරුවත් එහෙම කිව්වාද” පුංචම්මා ඇහුවා. “අනේ නෑ පුංචි, ඒත් පුංචි එහෙම කියද්දි මට ලැජ්ජා හිතුනා” “*අනේ උඹේ ලැජ්ජාව පුංචි කාලෙ මන් කොයි තරම් නම් වඩන් ඉඳියද මගේ ඇ**ඟේ කොයි තරම් චූ කලාද?කව්ද හිතුවේ ඒ චූ කොල්ලා අද මේ වගේ හැන්ඩියෙක් වෙයි කියලා,” පුංචි හිනා වෙවී කියලා මට ඇඟ හෝදන්න ඉඩ දීලා අහක් වුනා. ඒත් පුංචි ඉද්දි මට මොකක්ද වගේ..
“ඇයි ලැජ්ජද හා හා ඉක්මනින් එන්න හෝදන්. තේ බොන්න ඇවිත්” කියපු පුංචි හිනාවෙලා කුස්සියට ගියා. පුංචි යන දිහා බලන් උන්න මන් සාළුව ලඟ තිබ්බා වැලට දාලා වතුර ඇදලා ඇඟට දා ගත්තා. අම්මෝ ශීතල. මාව ගැහුනා. ඒ එක්කම මන් දොර දිහා බැලුවේ පුංචි බලන් ඉන්නවා වගේ දැනුන නිසා. ඔව් පුංචි මා දිහා හිනා වෙවී බලන් ඉන්නවා.
මට මාර ලැජ්ජයි. මන් සරමක් ඇඳන් තමයි නෑවේ. ඒක ඇඟට ඇලිලා වතුර නිසා. පුංචි ටිකක් වෙලා බලන් ඉඳලා හිනා වෙලා ඇතුගට ගියා. මමත් නා ගත්තා. අනේ මාව ඉතින් පුංචි කාල*ේ කොයි තරම් නම් වඩාගෙන නලවලා තියෙනවාද? මට හීනියට හිනාවක් ගියා ඒ කාලේ මතක් වෙත්දි.
නාලා ඉවර වුන මම පිහිදගෙන සරමක් ඇඳලා ආයිත් සාළුව කරවටේ දාන් කුස්සියට ආවා. එත්දි පුංචි වාඩි වෙලා තේ එකක් බොනවා.
‘මෙන්න මන් පුතාගේ තේක අරන් ආවා *නිවෙන නිසා ඒක මන් පීරිස්සකින් වැහුවා.” “ආ පුංචි ඇයි මහන්සිවුනේ මන් ගන්නවානේ. කමක් නෑ’ කියලා හිනාවෙවී තේක අතට ගත්ත මන් ඒක බිබී සාලෙ පැත්තට යන්න පටන් ගත්දි පුංචි කිව්වා මටත් වාඩි වෙන්න කියලා කුස්සියෙන්. මාත් ඉතින් පුටුවක් අරන් වාඩි වුනා.
‘ඉතින් පුතා අම්මටයි තාතත්තටයි කොහොමද’ කියලා පුංචම්මා මගෙන් ගෙදර විස්තර අහන්න පටන් ගත්තා. මාත් කිව්වා. ඔහොම ගිහින් මගෙන් පුංචම්මා ඇහුවා දැන් මට ගැහැණු ළමයෙක් ඉන්නවාද කියලා. මන් කිව්වා නෑ කියලා. පුංචම්ම කිව්වා බොරු කියන්න එපා මාව විශ්වාස නැද්ද මට කියන්න කියලා. මන් කිව්වා ඇත්තටම නෑ කියලා.
‘පුදුමයි ඔයා වගේ කොල්ලෙක්ට කෙල්ලෙක් නෑ කිව්වාම. අද කාලේ පහේ පන්තියෙන් ඉහළට යද්දිම කොල්ලන්ට කෙල්ලො ඉන්නවානේ’ කියපු පුංචි හිනා වුනා. මාත් ඒ හිනාවට හවුල් වුනා.
‘ අනේ පුංචි අපේ පන්තියෙත් පිරිමි ළමයි ගෑණු ලමයි සම්බන්ධකම් තිබුනා. ඒත් අපේ අම්මලගේ හීනෙ වුනේ මාව කැම්පස් යවන්නනේ, මන් ඒ ගැන හිතුවා මිසක් වෙන කිසි දෙයක් ගැන හිතුවෙ නෑග ඉතින් අද මන් කැම්පස් සිලෙක්ට් වෙලා’ මන් කිව්වා.
‘ඔව් උඹට දැන් ඉතින් කැම්පස් එකෙන් හොඳ කෙල්ලෙක්ව සෙට් කර ගත්තෑකිනේ, අනේ කොල්ලෝ’ කියලා හිනා වුන පුංචි නැගිටලා ඇවිත් මගේ හිස් තේ කෝප්පෙ අර ගත්තා. මත් එහෙමම නැගිටලා කාමරේට ගියා.
හෙට මන් කැම්පස් යන්න ඕනා. ඉතින් මන් හිමින් සැරේ කැම්පස් ගෙනියන අඩුම කුඩුම සෙට් කරන්න පටන් ගත්තා. මේ අතරෙ රෑ 7.30 විතර වෙත්දි බාප්පා ගෙදර ආවා. එයාටත් මාව දැක්කම සතුටුයි. මා එක්ක ටිකක් වෙලා කථා කර කර ඉඳපු බාප්පා ඇඟ හෝදන්න ගියා මහන්සියි කියලා. පුංචම්මා මට කියනවා බාප්පා හුඟක් දවස්වලට ඔයිට රෑ වෙනවාලු ගෙදර එන්න. ඒත් අද මන් ආවා කියපු නිසා කලින් ආවාලු.
රෑට කන්න ලැහැස්ති කරලා ති*බ්බෙ ඉඳි අප්පයි පරිප්පු හොදියි. වරදක් කියන්න බෑ අපේ පුංචම්මාටත් තියෙන්නේ අම්මා ගේ අත් ගුණේමයි. කෑමෙන් පස්සේ ටිකක් වෙලා ටීවී බලපු මම එහෙනම් මන් නිදියන්න යන්නම් බාප්පේ හෙට උදේ නැගිටින්නත් එපැයි කැම්පස් යන්න කියලා කාමරේට ගියා.
අපේ බාප්පා වැඩිය කථා කරන කෙනෙක් නෙමේ. ඒ වගේම පුංචම්මලාට දරුවො නෑ. ඒත් පුංචම්මා මට හරිම ආදරෙයි. මන් තමයි අම්මටයි පුංචම්මටයි දෙන්නටයි හිටිය එකම දරුවා. ඉතින් ඒ දෙන්නම මට හරි ආදරෙයි. මන් දන්නේ නෑ ඇයි කියලා මාත් පුංචම්මාට හුඟක් ආදරෙයි. මන් හිතන්නේ මට ආදරේ නිසා වෙන්නැති. පොඩි කාලේ මාව හුඟක්ම බලාගත්තෙ පුංචම්මා. පුංචම්මා ගැන කියනවානම් පුංචම්මා චිත්*රපට නිළියක් වගේ ලස්සන, සුදු ගෑණු කෙනෙක් නෙමෙයි. හැබැයි පුංචම්මා සාමාන්*ය ඇඟ පතක් තියෙන කෙනෙක්. හැබැයි කොල්ලෙක්ට ඒ ඇඟ දිහා බලන් අතේ ගහන්න,(මන් නම් එහෙම කරලා තිබුනේ නෑ) අවස්ථාවක් ලැබුනොත් හුකන්න බැරි කමකුත් නෑ. ඒ තරම් අවුල් ඇඟක් නෙමේ පුංචම්මාට තිබ්බේ. තන් දෙකනම් පුංචම්මගේ තරමක් ලොකුයි. එල්ලා වැටෙනවා වගේ. මන් හිතන්නේ වයසට වෙන්න ඇති. තව ගෙදර වැඩ කරන නිසා වෙන්න ඇති අත, පය ටිකක් දරදඬු ගතියක් තමයි පේන්න තියෙන්නේ. පුක ගැන කියනවානම්, හ්ම් තට්ටම් ලොකුයි, රවුම්. සැපක් ගන්න අවුලක් නැති කඳක් තමයි පුංචම්මාට තිබ්බෙ කොටින්ම කියනවානම්. මේ විස්තර ටිකක් කිව්වේ ඔයාලට පුංචම්මා ගැන ප්*රතිරූපයක් මවා ගන්න.
බාප්පනම් සාමාන්*ය කෙනෙක්. මූණ පුරා රැවුලක් වවලා ඇ*ඟේ මවිල් පිරිලා. සමහර වෙලාවට මට ඇහිලා තියෙනවා අපේ අම්මා තාත්තාට කියනවා පුංචම්මා බාප්පාට මොන එකකට ආදරේ කලාද කියලා. බාප්පා ටිකක් අමුතු ජාතියක කෙනෙක් කියලා මටත් තේරිලා තිබුනේ. ඒත් මට ඒ තරම් අවුලක් වුනේ නෑ.
කාමරේට ආපු මන් අන්තිම වතාවටත් හෙට ගෙනියන්න තියෙන බඩු ටික හරිද කියලා බලලා හිත සැහැල්ලුවෙන් ඇඳ හදන්න පටන් ගත්තා නිදා ගන්න. මේ අතරෙ දොරට තට්ටු කරනවා ඇහුන නිසා මන් දොර රෙද්ද ඈත් කරලා දොර ලඟට ආවා. පුංචම්මා වතුර වීදුරුවකුත් අතේ තියන් දොරකඩ. ‘ ආ පුංචි කෝ දෙන්න’ කියලා කියද්දි පුංචි අම්මා නෑ නෑ මන් තියන්නම්කො කියලා කාමරේ ඇතුලට ආවා.
‘ෂහ් කොල්ලව අක්කා හොඳට හදලා තියෙනව. හරියට කෙ*ල්ලෙක් ව*ගේ. ඇඳ හදලා තියෙන හැටි බලපල්ලකො.බඳින කෙල්ලටනම් සුර සැප දෙයි’ කියලා කියපු පුංචි වතුර වීදුර මේසෙ උඩින් තියලා මගේ පිටට තට්ටුවක් දාලා පිටවුනා. මාත් හිනා වෙලා ගුඩ් නයිට් පුංචි කියලා සුභ පතලා ලයිට් නිවලා නෙට් එක ඇතුලට රිංගුවා.
ඇඳේ පෙරලිලා උන්න මට අද වෙනකම් මගේ ජීවිතේ ගෙවපු හැටි මතක් වුනා. මෙහෙට ආපු හැටි, මගදි හම්බ වුන අහිංසක ගැමියා වගේ හැම දේම ආයිත් මතක් වුනා. පෙරලි පෙරලි උන්නට නින්ද ගියේ නෑ. මේ අතරේ මට චූ බරක් වගේ දැනුනා. ඉතින් මන් කම්මැලි කමට ඉවසන් ඉඳලා බැරි තැන චූ කරන්න යන්න නැගිට්ටා. සාලෙ ලයිට් නිවලා තිබ්බෙ. ස්විච් තියෙන තැන් ගැන පොඩි මතකයක් තිබ්බා. ඉතින් මන් හිමින් සැරේ කළුවරේ එහෙ මෙහෙ නොවදින්න පරිස්සමෙන් කුස්සිය පැත්තට ඇවිදන් ගියා. මොකද ටොයිලට් එක තිබ්බෙ ගෙයින් එළියෙ. මෙහෙම යද්දි මට එක කාමරයක් ළඟින් අමුතු ශබ්දයක් ඇහෙන්න ගත්තා. මන් නැවතිලා ටිකක් ඇහුන් කන් දුන්නා. ඒත් පැහැදිලි නෑ. ශබ්දෙ නම් පුංචම්මාගේ වගෙයි. ඒත් මට ලැජ්ජා හිතුනා එයාලගේ පුද්ගලික දේවල් වලට කන දාන්න. මන් කුස්සියට ගියා. ගිහින් බිත්තිය අතගාලා යන්තම් ස්විච් හොයන් ලයිට් දාගත්තා. ටොයිලට් එකට ගිහින් චූ පාර දාලා ආයිත් මන් කුස්සියට ආවා. එද්දි මන් දැක්කා නිකම් හෙවනැල්ලක් ව*ගේ කුස්සියේ. කව්ද බොලේ කියලා හිතන් මන් කොයිකටත් ප්*රවේශමෙන් කුස්සි දොරෙන් ඇතුලට ආවා. ඇතුලට ආපු මාව ගල් ගැහුනා දැකපු දෙයින්.
මන් කාමරේට එද්දි කාමරේ ඇතුලේ පුංචි උන්නේ එයාගේ ලා නිල් පාට වගේ නයිට් ඩ්රොස් එකත් ඇඳන්. මගේ ජීවිතේට පළමු වතාවටයි මන් එයාව එහෙම දැක්කේ. ඒ වගේම එදා තමයි පළමු වතාවට පුංචම්මාගේ ලස්සන මන් දැක්කේ. පැත්තට හැරිලා උන්න එයාගේ තන් දෙකෙන් බේරුන නයිටිය බඩ දිගෙ පහලට වැටිලා තිබ්බා. ලයිට් එළියට කැපිලා පේනවා ඇඟ. මේක දැක්ක විතරයි මන් හිතන්නේ මගේ පයිය නගින්න පටන් ගත්තා. ඇත්තම කියනවානම් කවදාවත් මීට කළින් මේ වගේ හැඟීමක් දැනිලා තිබ්බේ නෑ. මේ සේරම දේවල් වෙන්න විනාඩි භාගයක්වත් ගියේ නෑ.
මන් ආපු බව තේරිලා වගේ පුංචම්මා හිනා වෙලා දොර පැත්තට හැරුනා. මමත් කට ඇරන් බලන් උන්නත් එයා හැරුන බව දැක්ක ගමන්ම හිනාව දා ගත්තා. ඇත්තම කිව්වොත් හිනා ගියා මට. *
“කොහේද කොල්ලෝ ගියේ?” පුංචම්ම හිනාවෙන්ම මගෙන් ඇහුවා. මට ගොත ගැහුනා වගේ වුනත් මන් වචන ටික ගලපා ගත්තා. “මන් පොඩ්ඩක දොට්ට ගියා පුංචි” මන් කිව්වා. “ඒ මොකටද මේ රෑ?”ආයත් අහපි. දැන් මොකේ කරන්නේ මන් මුකුත් නොකිය හිනා වුනා. “ඇයි පුතේ මොකෝ* වෙලා තියෙන්නේ කොහෙද මේ රෑ ගියේ?” ආයිත් පුංචම්ම ඇහුවා මගෙන්. මන් ඉතින් තටමලා “මන් චූ කරන්නේ ගියා පුංචි” කියලා කියා ගත්තා. “ ආ ඕක කියන්නද ඔය තරම් දැඟලුවෙ. ඉස්සර මගේ ඇ*ඟේ කොයි තරම් චූ කරලා තියේද ඔයා” කියලා කියපු පුංචි හිනා වුනා. මේ වෙද්දි නම් මගේ පයිය සරම අස්සෙ දඟලන බව මට තේරුනා. ඒ හින්දා මන් හිතාගත්තා පුංචම්මාට චාටර් නොවී මාරු වෙන්න. ඉතින් “ පුංචි මන් නිදාගන්න යනවා. උදේට නැගිටින්නත් එපැයි කැම්පස් යන්න” කියලා කුස්සියෙන් යන්න පටන් ගත්තා. “හා හා හොඳයි හොඳයි” කියලා කියපු පුංචි මන් පුංචිව පහු කරද්දි හිනාවෙන්ම නිකන් නෝන්ඩියට වගේ “මට පේන විදියට චූ බර තාම ඇරිලා නෑ වගේ” කියලා කිව්වා.
ඒක ඇහුන ගමන් මාව නැවතුනා එතනම. “පුංචි???” “ඇයි?” “මන් දන්නේ නෑ….” මට ගොත ගැහෙනවා. “හරි හරි දැන් ලොකු මිනිස්සුනේ. ඕවා ඔහොම තමයි කොල්ලො. ගිහින් නිදා ගන්න, කෝ මන් ලයිට් නිවන්න දොර වහලා” කියපු පුංචි *දොර වහන්න ගියා හිනා වෙලා. මන් කාමරේට මාරු වුනා.
ජීවිතේ පළමු වතාවට මට දැනුනා පුංචි අම්මාගේ ඇඟ දැකලා ඒ වෙලේ ආශාවක් ඇති වුනා නේද කියලා. ඇ*ඳේ ඇලවුන ගමන් මන් කලේ පයිය අල්ල ගන්න එක. පයිය හොඳට නැගලා. ඒ විතරක් නෙමේ තෙත් වෙලා. ගැහෙනවා වගේ. පුංචිගේ ඇඟ මතක් වුනා මට. ඇස් පියාන මන් ඒ ඇ*ඟේ රස හිතින් වින්දා.
හ්ම් හ්ම් …. පුංචිට වයස ගිහින් වුනාට තන් දෙක එල්ලෙන ගතියක් නෑ. උල් වෙලා. අම්මාගේ තන් වගේ නෙමෙයි. අම්මානම් නයිටිය අඳිනවත්, සමහර වෙලාවට ඇඳුම් මාරු කරද්දිත් මන් දැකලා තිබ්බට මේ වගේ දැනුන්නෑ. අම්මාගේ තන් වලට වඩා පුංචම්මාගේ තන් ලොකුයි. පුකත් අම්මාගේ වගේ නෙමෙයි. ලොකුයි රවුම්. අද තමයි මන් ඒ සේරම දැක්කේ. මට තේරුනා මගේ පයිය නැගලා තිබ්බා බව පුංචම්මට නෝටිස් වුනා කියලා. නැත්නම් එයා අර වගේ දෙයක් කියයිද? ඒත් කමක් නෑ කියමුකෝ. එයා මට මුකුත් කිව්වේ නෑ.
මෙහෙම හිතද්දි මට තේරුනා මගේ පයිය තව තවත් රත් වෙන බව. ඒ එක්කම මට තේරුනා මන් අතේ ගහනවා කියලා. දෙයියනේ මන් අතේ ගහන්නේ පුංචම්මා ගැන හිතලා. මට අතේ ගැහිල්ල නවත්තන්න ඕන වුනත් මගේ අත මටම පාලනය කරන්න බැරි බවත් මට තේරුනා. මේ යුද්දෙ අස්සෙ මට දැනුනා මගේ යටි පතුල් රත් වෙනවා වගේ. කෙන්ද පෙරලෙනවා වගේ. හ්ම් හ්ම්…. මට කෙඳිරි ගෑවුනා. ඒ එක්කම මට දැනුනා කවදාවත් නොදැනුන දෙයක් මගේ ඇඟට වෙනවා. මට මාව පාලනය කර ගන්න බැරි වෙනවා වගේ… ඒ එක්කම අතේ ගහන වේගෙත් වැඩි වෙනවා…..ආහ් ආහහහහ් … *අමුතු කිතියක් ඇඟට දැනෙද්දි මට පුංචිව මැවෙන්න ගත්තා…. පුංචී….පුංචී… ආ..ආ…හ්… එහෙමම පයියෙන් කැරි විද්ද……
