මෙඩිකල් බඩ්ඩ සුනීතා

සුනීතා 1988 දී කොලඹ වෛද්‍ය විද්‍යාලයයේ දෙවන වසරේ සිසුවියක්. ඇය උගත්තේ මීගමුවේ පිහිටි උසස් බාලිකා විද්‍යාලයකයි. ඇයගේ පියා රජයේ ආයතනයක විධායක නිලයක් දරුවා. පියාගේ බාල සහෝදරයා පොලිස් පරීක්ෂක වරයෙක්. ඔහු සේවය කලේ බදුල්ල ප්‍රදේශයේ පොලිස් ස්ථානයක.

ජ.වි.පෙ 1988 දී රාගම පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාලයට විරුද්ධව සංවිධානය කරන ලද උද්ඝෝෂණයකට රජයේ වෛද්‍ය සිසුන්ට සහභාගි වීම අනිවාර්ය කර තිබුණා. සුනීතාගේ පියා සහ මාමා ජ.වි.පෙ සම්භන්ධ කිසිම ක්‍රියාකාරකමට සහභාගි නොවන ලෙස සුනීතාට තදින්ම අවවාද කර තිබුනා. හේතුව උනේ ඒ දිනවල තිබූ ජවිපෙ ක්‍රියාකාරීන් අතුරුදහන් කිරීම සහ මාමා පොලිසියේ තනතුරක් දැරීමයි. 1988 සැප්තැම්බර් දිනක පැවති උද්ඝෝශණයට සහභාගි වෙන්න කියලා ඇයගේ මිතුරියන් කිහිප දෙනෙක් ඇයට දුරකථනයෙන් ඇවටිලි කලා. වෛද්‍ය විද්‍යාලයය මාස ගනණක් වසා තිබුන නිසා සුනීතා ඒ දවස් වල සිටියේ ගෙදරමයි. කාලෙකින් හමු නොවූ මිතුරු මිතුරියන් හමුවීමේ අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජනයක් ගැනීමට සිතූ ඇය වත්තල ඉන්න එයාගේ යාලුවෙකුගේ ගෙදර යන බව අම්මට බොරුවක් කියලා කොලඹ ගියා

කලින් කතා කරගත් විදියට සේරම් පාරේදී එයාගේ යාලුවන්ට එකතුවෙලා පුංචි බොරැල්ලේ තිබුනු පෙලපාලියට සම්බන්ධ උනා. සටන් පාඨ වලට වඩා ඔවුන් කලේ ආගිය තොරතුරු ගැන කතා කරමින් ගමන් කිරීමයි. හවස පහ විතර වන විට බොරැල්ල හන්දියට ලඟා වෙමින් තිබුන පෙලපාලියට පොලිසියෙන් කඳුලු ගෑස් ගැහුවා. පිරිමි ලමයින් බොහොමයක් ඒ මේ අත දිවූවා. දුවා ගැනීමට නොහැකිවූ පෙලපාළියේ ගිය ලමයින් සමහරක් හමුදා ඇඳුන්වලට සමාන ඇඳුම් ඇඳ සිටි අය අත් අඩංගුවට ගත්තා. සුනීතා සහ තවත් ගැහැනු ලමයින් වගයක් වෑන් එකක දමාගත්තා. හැමෝටම වෑන් එකේ බිම මුනින් අතට දිගා වෙලා ඉන්න අණ කලා. සුනීතා වටපිට බැලුවත් ඇයගේ මිතුරියන් කවුරුත් වෑන් එකේ හිටියේ නැහැ. ඔව්න් දුවලා බේරෙන්න ඇති යයි ඇය සිතුවා.

සුනීතා හොඳටම බයවෙලා හිටියේ. අත් අඩංගුවට ගත් අය අතුරුදහන් වෙන බවට තිබුණ හැඟීමත්, බේරී ගියත් ගෙදරින් මොකක් වෙයිද යන හැඟීමත් ඇයව කම්පා කලා. සීට් කිසිවක් නැති වෑන් එකක කිහිප දෙනෙක් සමඟ බිම වැතිරී සිටීම ඉතාම අපහසු දෙයක් උනා. දහඩිය ගඳට අමතරව වෑන් එකෙන් ඉවසිය නොහැකි ගඳක් වහනය උනා. ගත උන වේලාව කොච්චරක්ද යන්න ගැන වැටහීමක් ඇයට තිබුනේ නැහැ. එක්විටම හමුදාවේ යැයි සිතිය හැකි කිහිප දෙනෙක් වෑන් එකේ ඉස්සරහ දොරෙන් නැඟ වාහනය පදවන්නට උනා. ඉතා වේගයෙන් ධාවනය වුන වෑන් එක වංගු ගනිත්දී වේගය අඩු නොකිරීම නිසා සුනීතා සහ අන් ලමයින් ඒ මේ අත විසි උනා. එහෙම ගිහින් වෑන් එක එක වරම නැවතුනා. පිටිපස දොර ඇරපු සෙබලෙක් “බැහැපියව් හු……..” කියා කෑ ගැසුවා. හතර පස් දෙනාම එකවර බහින්න ගත්ත උත්සාහය නිසා කාගේ හෝ සපත්තුවක් වැදී සුනීතාගේ දකුනු අත තුවාල උනා. බයට කිසිම වේදනාවක් දැනුනේ නැතත් අතින් ලේ ගලමින් තිබුනා. ඔවුන් කීප දෙනාව කාමරයකට දමන්න උත්සාහ කරන අතරේ ලඟම හිටි සෙබලෙකුට සුනීතා අඬමින්ම ඇයගේ මාමා ගැන කියුවා. එම සෙබලා ඒ ගැන කිසිම මායිමක් කලේ නෑ .

කාමරය ඇතුලේ කිසිම දෙයක් තිබුනේ නැහැ. ජනේලයක් වත් නැති ඒ කාමරයේ ලයිට් එකක් හෝ දමා නැති නිසා තිබුනේ අඳුරක්. හැමෝම හිටියෙ බිම ඉඳගෙන. විටින් විට කවුරු හරි ඉකි ගහන සද්දයක් විතරයි ඇහුනේ. කාමරයෙන් පිට කීප දෙනෙක් සැරෙන් බැන ගන්නවා වගේ ඇහුනත් කියන දෙයක් පැහැදිලිව ඇහුනේ නැහැ.

පැය ගානකට පස්සෙ කවුරුහරි දොර අරින්න උත්සහ කරනව වගේ ඇහුනා. සුනීතා ආයිමත් හොඳටම බය උනා. කාමරේට ඇවිත් ටෝච් එකක් එල්ල කරපු පුද්ගලයෙක් කාවද හොයනවා වගේ තේරුනා. ටෝච් එලිය සුනීතාගෙ මුහුනට අල්ලපු කෙනා “එනවා මෙහාට” කියාල ගොරෝසු කටහඬකින් ඉතා සද්දෙන් කිව්වා. නැගිටලා ඒ මිනිහත් එක්ක යනවට වඩා සුනීතාට කරන්න දෙයක් තිබුනේ නැහැ. ඇයව තල්ලු කරගෙන වගේ අඳුරු කොරිඩෝ එකක් දිගේ ගිහින් පඩි පෙලක් නැගගෙන ගියා. ඇය ඉන්නෙ පරණ සොල්දර ගෙදරක කියලයි ඇයට හිතුනේ. උඩ තට්ටුවේ කාමරය දොරක් ලඟ ගොඩක් වෙලා හිට ගෙන ඉන්න උනා. අන්තිමට උස මහත කාකි කලිසමකුත් සුදු කර නැති ටී ශර්ට් එකක් හැඳ සිටි කෙනෙක් කාමරයෙන් එලියට ආවා. එම පුද්ගලයා යන ගමන් සුනීතා දිහා බැලුවේ අමුතු විදිහකට. නිකන් අඩු කුලේ කෙනෙක් දිහා වංශවත්තු බලන විදිහකට. අත් අඩංගුවට ගත්තු අය නිකන් මිනිස්සු නෙමෙයි කියලා හිතන කෙනෙක් බලනව වගේ.

එතකොටම සුනීතාත් එක්ක හිටපු මිනිහා ඇයවත් තල්ලු කරගෙන කාමරයට ඇතුල් උනා. එච්චර ඉඩක් නැති ඒ කාමරයේ මේසයක නිලධාරියෙක් වගේ කෙනෙක් වාඩිවෙලා හිටියා. සුනීතා අරගෙන ආව මිනිහා අඩිය පොලොවේ හප්පලා නිලධාරියාට ආචාර කලා. නිලධාරියා මුකුත් කිව්වෙ නැහැ. ඔහු හිටියේ පුටුව බිත්තිය පැත්තට හරවගෙන. ඔහු සිගරට් එකක් බොමින් සිටියා. ඒ නිසා කාමරය දුමින් පිරිලා තිබුනේ. මේසෙට එල්ල කරලා කුඩා ලයිට් එකක් තිබුනත් කාමරය අඳුරුයි. ඒ නිලධාරියා හුඟක් වෙලා කලේ අතේ තිබුන ෆොටෝ දෙකක් දිහා මාරුවෙන් මාරුවට බලන එකයි. එතන තිබුන ටෙලිෆොන් එක කීප පාරක් නාද උනත් එයා මායිමක් කලේ නැහැ. හැබැයි තුන් පාරක් නාදවෙලා නවතිනවා. කවුරු හරි එක්ස්ටෙන්ශන් එකකින් කෝල් එක ගන්නවා ඇති කියලා සුනීතාට හිතුනා.

ටික වෙලාවක් ගිහින් නිලධාරිය යමක් කිව්වා. සුනීතාට හරියට ඇහුනේ නැහැ. පිටිපස්සෙන් හිටපු මිනිහා සුනීතාගෙ අත වැලමිටට උඩින් හයියෙන් අල්ලල “කට ඇරලා උත්තර දෙනවා” කියලා කිව්වා. “මොකද්ද සර් කිව්වේ” කියලා ඇය ඇහුවා. “කවුද තමුන්ගේ පොලිසියෙ වැඩකරන්නෙ” කියල ටිකක් සද්දෙන් ඇහුවා. සුනීතාට හරි සහනයක් වගේ දැනුන. සුනීතා තටම තටම මාමගෙ නම කිව්ව. දැන් මට යන්න කියයි කියල ඇයට හිතුනා. ඊට පස්සෙ සුනීතාගෙ නමයි, පීඨය ගැනයි, තාත්තාගේ නමයි, ගෙදර ටෙලිෆොන් නොම්මරේ වගේ විස්තර අහන ගමන් මොනවාදෝ ලියනවා වගේ දැක්ක. එක පාරක්වත් හැරිලා බැලුවේ නැති නිලධාරිය “අරන් යනවා මෙයාව” කියලා කිව්ව. ඒ කියපු ගමන් පිටිපස්සෙන් හිටපු මිනිහා සුනීතාව ආයිමත් තල්ලු කරගෙන වගේ එලියට අරන් ගියා. සුනීතා හිතුවා දැන් එයාව ගෙදර අරී කියලා. පොඩි සතුටක් ආවත් එකපාරටම ගෙදරින් මොනවා වෙයිද කියලා හිතෙන්නට පටන් ගත්තා. ආයිමත් අර කොරිඩෝ එක දිගේම සුනීතාව අරන් ආපු මිනිහ කලින් හිටපු හිටපු කාමරේ වගේ එකකට දාන්න හදල, ආයිමත් හැරිලා ඊට අල්ලපු කාමරේට සුනීතාව තල්ලු කලා. ඒ කාමරය ටිකක් පොඩි එකක්. එකේ සුනීතා ඇරෙන්න වෙන කවුරුත් හිටියේ නැහැ. වෙන කාමරේකින් ආපු පොඩි එලියක් නිසා තද කලුවරක් තිබුනේ නැහැ. කාමරේ බිත්ති අවුරුදු ගානකින් තීන්ත ගාලා නැති කහ ගැහිච්ච ගතියක් තිබුනා. ජනෙල් දෙකක් තිබුනත් එවා වහල තිබුනේ. පුටුවක් වත් තිබුනේ නැති නිසා සුනීතා බිම ඉඳගත්තා. ඒ වැඩිපුරම කකුල් වල තිබුන වේදනාවට. ටික වෙලාවකින් සුනීතාට එහෙම්මම නින්ද ගියා.

ටිකක් හයියෙන් මොනවාදෝ කිය කියා කවුරු හරි දොර අරින සද්දෙට සුනීතාට ඇහැරුනා. ඇය ඉක්මන්නට හිටගත්තා. අර කලින් උඩ තට්ටුවට අරන් ගිය මිනිහා තවත් ටිකක් තරුන ගෑනු කෙනෙක් එක්ක කාමරේට ආව. ගෑනු කෙනා මූණෙන් එච්චර වයස නැති ගතියක් පෙනුනත් සාමාන්‍යයෙන් උස මහත කෙනෙක්. එයා “එන්න මාත් එක්ක” කියලා කිව්ව. සැර ගතියක් ඒ කට හඬේ නොතිබුණාට කිසිම කරුනාවක් තිබුනෙත් නැහැ. කොරිඩෝ එකේදී අතින් නවත්තල රෙදි පටියක් අරන් සුනීතාගෙ ඇස් තදින් බැන්ඳා. ඊට පස්සෙ කවුරුහරි අත් දෙක පිටිපස්සට කර බැන්ඳා. සුනීතා හොඳටම බයවෙලා හයියෙන් අඬන්න පටන් ගත්තා. එතකොට ගෑනු කෙනා ටිකක් විතර කරුනාවෙන් “අඬන්න දෙයක් නැහැ”. “ගෙදර යන්න හම්බුවෙයි හැබැයි අපට අච්චු කරන්න වෙනවා” කියලා කිව්ව. ඒකෙන් බය අඩුවුනා. මොකද්ද අච්චුව කියලා අහන්න හිතුනත් අහන්න බය උනා. ඊට පස්සෙ සුනීතාව තල්ලු කරගෙන එලියට යනව වගේ තේරුනා. සුනීතාට සෙරෙප්පු දෙක දාගෙන නැති බව මතක් උනත් ආපහු යන්න බය වුනා. කාරෙකක් ඇතුලට සුනීතාව දාගත්තා. විනාඩි පහක් විතර ගිහින් කාරෙක නැවතුනා. දොර ඇරලා ඇදගෙන වගේ සුනීතාව එලියට ගන්න උත්සාහ කලා. එතකොටම සුනීතාගෙ ඔලුව මහ හයියෙන් මොකක් හරි එකක වැදුනා. ආයිමත් අතකින් බෙල්ල හරිය තද කරගෙන වගේ එලියට ඇද්දා. කොහොමහරි සුනීතා කකුල් දෙකෙන් හිටගත්තා. සුනීතාට තේරුනේ කීප දෙනෙක් ඇයව ඉස්සරහට තල්ලු කරගෙන යනවා වගේ. සෙරෙප්පු නැති නිසා කකුල එක එක දේවල් වල වදින්න පටන් ගත්තා. කකුල් දෙකෙන්ම හරිම වේදනාවක් දැනුනා. එහෙම ගිහින් එක පාරටම නැවතුනා. යතුරක් වගේ එකක් සද්ද උනා. “ඕකෙ තියෙන හත යතුර” කියලා පිරිමි කටහඬක් කිව්වා. දොර අරිනකන් කවුරුහරි සුනීතාව බිත්තියට පැත්තට හරවල තියල ඉනට උඩින් අත දාල සුනීතාගෙ වම් අත අල්ලගෙන තද කරගෙන හිටියා. “හරි ගේන්න” කියලා ගෑනු කෙනා කිව්ව. සුනීතාව අල්ලගෙන හිටපු මනුස්සයා එයාව කාමරේට ඇතුල් කලා. ගෑනු කෙනා ටිකක් තදින් ඇදල ඇහැ බැඳලා තිබ්බ පටිය ගැලෙවවා. ලයිට් එලියට සුනීතාගේ ඇස් නිලංකාර වේගන ගියා. “අර පුටුවට තියන්න” කියලා ගෑණු කෙනා කිව්ව. “වාඩිවෙනව මෙතනින්” කියලා මිනිහා කිව්ව. සුනීතා වාඩිඋනා. අත බැඳලා තිබ්බ ලනුව ලෙහලා අත් දෙක පුටුවෙ පිටිපස්සට තිය ආයි බැන්දා. ”කෝච්චිය ගන්න තියෙනව මං යනවා” කිව්ව මිනිහා දොර හයියෙන් වහගෙන යන්න ගියා.

සුනීතා ටිකක් හයිය අරගෙන “මොකද්ද මේ” කියලා ගෑනු කෙනාගෙන් ඇහුවා. එයාට අහන්න ඕන වුනෙ ‘මේ කොහෙද’? ‘මොකද්ද කරන්න යන්නෙ’? ‘මොකද්ද කරන්න යන අච්චුව’ කියලා. ගෑනු කෙනා කිසිම දෙයක් ඇහුනේ නෑ වගේ කබඩ් එකක් ඇරලා දිග වේවැල් දෙකක් අරන් මේසයක් උඩ තිබ්බා. සුනීතාගේ මූනයි ඇඟයි රත් වේගන යනව වගේ දැනුනා. සුනීතාට තේරුනා අච්චුව කිව්වෙ මොකටද කියලා. ඒ ලෙවල් කරනකොට ඉස්කෝලේ වාර විභාගයක් ඉවරවෙලා කඩචෝරු කන්න ඉස්කෝලේ වැටෙන් පැනලා ගිහින් අහුවෙලා සිස්ටර් සුපිරියර් සුනීතාටයි තව ලමයි දෙන්නෙක්ටයි මේසෙකට අත් දෙක තියන්න කියලා වේවැලකින් පහ ගානෙ පස්ස පැත්තට ගහපු එක මතක් උනා. සුනීතා එදා ඇඳල හිටියෙ කොල පාට ගයිඩින් යුනිෆෝම් එක. රිදුනට වඩා ලැජ්ජාවට මහ හයියෙන් හූ තිබ්බ බව මතක් උනා. සිස්ටර් එක්ක තරහක් ආවත් එදා හවස කාමරේ දොර වහගෙන කන්නාඩියෙන් පස්ස හරහට නිල් වෙලා වගේ තිබුන වේවැල් පාරවල් අතගාල බලනකොට ඒකාලේ ආඩම්බරයක් හිතුනද කියල හිතුව. වේවැල් පාරවල් රිදුනත් මේකත් ඒ වගේ දරාගන්න පුලුවන් වෙයි කියලා හිතුනා. මොන මෝඩකමකට පෙලපාලි යන්න ආවද කියල ආයිමත් හිතුනා. එතකොටම ගෑනු කෙනා පිටිපස්සෙන් ගිහිල්ල අත් දෙක ලිහුවා. ලිහන ගමන් “අච්චුව විඳල කරදර නොකර යන එක හොඳයි” “හැබයි මට මේක හරියට කරගන්න දුන්නේ නැත්තං ආමි කාරයොන්ට බාර දෙන්න වෙනව” කියලා කිව්ව. සුනීතා “හා” කිව්ව. “නැගිටල ස්කට් එක ලෙහල මේස උඩ දාන්න” කියලා ගෑනු කෙනා කිව්ව . ලැජ්ජාවටම සුනීතාගේ මුහුන ආයිමත් රත් උනා. හැරිල ගෑනු කෙනා දිහා සුනීතා බැලුවෙ අනුකම්පාවක් බලාපොරොත්තුවෙන්. එත්කොටත් ගෑනු කෙනා දිග වේවැලක් දකුනතින් අරන් වමතින් එකෙ මැදින් අල්ලගෙන නමමින් දිගාරිමින් කෑමක් කන්න බලන් ඉන්න බඩගින්නෙ ඉන්න කෙනෙක් වගේ නොඉවසිල්ලෙන් වගෙ සුනීතා දිහා බැලුව ඉක්මන් නොකලොත් බලාගෙන කියන්න වගේ.

සුනීතා ආයිමත් ඉස්සරහට හැරිල ස්කර්ට් එක බොත්තම් දෙකක් ගලවල කකුලෙන් ගලවල දැම්ම. ඒකරල යට සායයි බ්ලව්ස් එක පිටින් හැරිල බැලුව. ඒ පාර ටිකක් විතර සැරෙන් වගේ “ගලවනව ඕකත්” කිව්ව. සුනීතා යට සාය කකුලෙන් ලෙහෙල මේසේ උඩ තිබ්බ. සුනීතාට තේරුනා ගෑනු කෙනාගෙ කට කොනේ පොඩි හිනාවක් තියෙනව කියලා. සුනීතා හිතන දේ තෙරුනා වගේ ගෑනු කෙනා මූන එකපාරටම නපුරු කරගෙන “හැට්ටෙත් දිග වැඩියි වගේ ලෙහනව ඒකත්” කියල කිව්ව. සුනීතා දන්නව හැට්ටෙ කිව්වෙ බ්ලව්ස් එකට කියලා. එකත් ඉස්සරහ තිබ්බ ගැටේ ගලවල බොත්තම් ටික ගලවන්න පටන් ගත්ත. සුනීතාගෙ අත් වල ඇඟිලි වෙවුලන්න වගේ පටන් ගත්ත. බොත්තම් පැටලෙනව වගේ දැනුන. ඒ උනත් පුලුවන් ඉක්මනට බ්ලව්ස් එකත් ගලවල මේසෙ උඩට දැම්ම. දැන් සුනීතා ඉන්නෙ බ්‍රෙසියර් එකයි පෑන්ටි එකයි ඇඳගෙන. හරියට සීතලේ ඉන්න කෙනෙක් වගේ අත් දෙකෙන් ඉස්සර බ්‍රෙසියර් එක වහගෙන වගේ. එතකොට “හොඳයි ඔය විදිහටම කියන විදිහට කරනව” කියාගෙන සුනීතාව පහුකරගෙන ඉස්සරහට යන ගමන් බිත්තිය අයිනට යන්න කියලා වගේ ගෑනු කෙනා වේවැලෙන් ඉඟි කලා. සුනීතා බිත්තිය අයිනට ගියා. “අත් දෙක උස්සන්න ” කියල එච්චර තරහක් නැතුව වගේ හිමින් කිව්ව. අත උස්සනකොට සුනීතා දැක්ක වහලෙන් එල්ලෙන ලනුවක්. සුනීතාගේ අත් දෙක කලින් බැන්දල හිටපු පටියෙන් ආයිමත් බැඳපු ගෑනු කෙනා ඒ පටිය ඇදල උඩ තියෙන ලනුවට ගැට ගැහුවා. දැන් සුනීතා ඉන්නෙ බිත්තිය පැත්තට මූන හරවගෙන අත් උස්සගෙන. සුනීතාට ඇහුන බංකුවක් වගේ එකක් බිම දිගේ ඇදගෙන එනවා. බලනකොට ඒක ඉස්කෝලෙක තියෙන බාල ලීයෙන් හදපු ඩෙස්ක් එකක්. සුනීතාගෙ දකුනු පැත්තෙන් ඩෙස්ක් එක බිත්තියට හේත්තුකරපු ගෑනු කෙනා “පස්සට” කිව්ව. සුනීතා අඩියක් විතර පිටිපස්සට ගියා. “තව” කියල කිව්ව. සුනීතාට දැනුනා අත් දෙක ලනුවට හිරවෙනවා වගේ. එත් කොහොමහරි ඇඟෙන් පස්සට උනාම එයා ඩෙස්ක් එක බිත්තියටයි සුනීතායි මැද්දට තල්ලු කලා. මේසේ තද කරල තිබ්බම සුනීතාගෙ ඉන හරිය පස්සට තල්ලු උනා. සුනීතාට තේරුනා තට්ටම් දෙක හොඳට පස්සට ඇදිල තියෙන්න තමයි මේසේ දැම්මෙ කියලා. ඉස්සෙල්ලම වේවැල දැක්කම සුනීතා හිතුවේ අත් වලට ගහයි කියලා. සායවල් ගලවන්න කිව්වම හිතුවා අම්ම ඉස්සර සුනීතාට ගහනව වගේ කකුල් වල පිටිපස්සට ගහයි කියලා. දැන් සුනීතා දන්නව එයාගේ තට්ටම් දෙකටයි මෙයා වේවැලෙන් ගහන්න යන්නෙ කියලා. සුනීතාට තේරුනා මේ කෙනාට ලමයින්ට වේවැලෙන් ගහල හොඳට පුරුදු කෙනෙක් කියලා. ගෑනු කෙනා සුනීතාගේ තට්ටම් දෙක පස්සට නෙරල තියෙන විදිහ ගැන සෑහීමටකට පත්වුනා වගේ “ගුඩ්” කියාගෙන සුනීතාගෙ වම් පැත්තට ගියා.

දැන් ගහන්න පටන් ගනී කියල සුනීතාට බයක් ආව. සුනීතාට එක පාරටම “කීයක් ගහනවද?” කියලා ඇස්සවුනා. හරියට ඉස්කෝලෙදි සිස්ටර් ගෙන් අහනවා වගේ. “බලමු” කියලා විතරයි ගෑනු කෙනා කිව්වෙ. සුනීතාට දැනුනා වේවැල තට්ටම් දෙක හරහට තියලා තට්ටු කරනවා. සද්දෙට නොඇඬුවත් කම්මුල් දිගේ කඳුලු බේරෙන්න පටන් ගත්තා. “අනේ මැඩම් ප්ලීස්” කියලා සුනීතා පින්සෙන්ඬු වෙන්න ගත්තා. වේවැල අහකට ගත්තු ගෑනු කෙනා සුනීතාගේ පෑන්ටියේ ඉහල වාටියෙන් අල්ලලා දෙපැත්තට ඇද ඇද පහත් කරන්න පටන් ගත්තා. මෙච්චර වෙලාවක් දැනුනේ නැති විදිහේ හැඟීමක් සුනීතාට ආව. ඒක හරියට තද ලැජ්ජාවයි අසරණ කමයි බයයි එකට එකතුවෙලා වගේ හැඟීමක්. සුනීතාගේ හිතේ එක එක හිතිවිලි ඇතිවෙලා නැතිවෙලා යන්න පටන් ගත්තා. සුනීතාට එයා සාය ලෙහෙනකොට ගෑනු කෙනාගේ තිබ්බ හිනාව මතක් උනා. සුනීතාට හිතුනේ මෙයා ලෙස්බියන් කෙනෙක් වත්ද කියලා. ඒ විදිහේ ලිංගික හිරිහැරයක් කරයිද කියලා බයකුත් වේවැල් පාර කන්න තියෙන බය වගේම දනෙන්න ගත්තා. පෑන්ටිය දනිස් ගාවටම පහත් කරපු ගෑනු කෙනා සුනීතාගේ තට්ටම් දෙක මසාජ් කරනව වගේ අත ගාන ගමන් “ඩොක්ටර්ගෙ පස්ස පැත්තනම් මරු, වේවැලෙන් ගහන්න කියාපු පස්ස” කියල කියනකොට ආයිමත් මුලු ඇඟම රත් වෙලා යනව වගේ සුනීතාට දැනුනා. මේ මොකද වෙන්න යන්නෙ කියලා බයක් හා කවදාවත් විඳලා නැති විදිහේ ලැජ්ජාවක් දැනෙන්න පටන් ගත්තා. ලොකු ලමයෙක් උනාට පස්සෙ කවුරුවත් ඉදිරියෙ සුනීතා මේ වගේ ඇඳුම් නැතුව ඉඳල නෑ. තාම දෙවෙනි වසරේ ඉන්න සුනීතාට වෙනදා කවුරුහරි ඩොක්ටර් කියලා කිව්වම හිතට එන්නේ පොඩි පහේ උඩඟු කමක්. මෙච්චර වෙලා නමවත් කියලා කතා නොකරපු කෙනා, අත් දෙක බැඳලා ඇඳුම් ලෙහලා පොඩි එකෙකුට වගේ ඉනෙන් පහල නූල් පොටක් වත් නැතුව පස්ස පැත්තට වේවැල් පාර ගහන්න ලැස්තිවෙලා ඩොක්ටර් කියල කතා කරන කොට කවදාවත් නොදැණුනු විදිහේ ලැජ්ජාවක් ආවා. “මීට කලින් ඩොක්ටර්ගෙ පස්ස පැත්තට ගෙදරදි හරි ඉස්කෝලෙදි හරි වේවැලකින් ගහල තියෙනවද?” ගෑනු කෙනා සුනීතාගේ තට්ටම් අතගාන ගමන් ඇහුවා. ඉස්කෝලේදි ගුටි කාපු එකවත් පොඩි කාලෙදි ඉඳල හිටලා අම්මා අතින් හරි සෙරෙප්පුවෙන් පස්සට ගහපු එකවත් කියන්න සුනීතාට ලැජ්ජ හිතුනා. “නෑ මැඩම්” කියලා බොහොම ගරුසරු ඇතිව සුනීතා කිව්ව.

අත සුනීතාගෙ තට්ටම් දෙකෙන් අහකට අරන් ඉලක්කෙ ගන්න වගේ වේවැලෙන් නිරුවත් තට්ටම් දෙකට තට්ටු කරන ගමන් ගෑනු කෙනා සුනීතාට අවවාද කරන්න පටන් ගත්තා. “මම සාජන්ට් පෙරේරා. මෙහාට ගේන ජේ.වී.පී එකට සම්බන්ධ නැහැයි කියලා තේරෙන අය රිලීස් කරන්න ඉස්සරවෙලා මතක හිටින සම්බුවක් දෙන එක තමයි මම වැඩිපුර කරන රාජ කාරිය”. “ගහනකොට හොඳට ලැජ්ජ කරන්න ඕනෙ”. “එතකොට තමයි ගහපු එකේ වේදනාව නැතිඋනාට පස්සෙත් දඬුවම මතක හිටින්නෙ”. “ඒකයි ඇඳුම් ගලවල ගහන්නෙ”. “ගෑනු ලමයින්ට ගහනකොට මේකෙ ඉන්න ඔක්කොම තරුණ කොල්ලො ටික එනව ගහනව බලන්න”. “ගුටි කන කෙනාට ඒ ලැජ්ජාවම ඇති ජීවිතේටම නීතියක් නොකඩා ඉන්න”. “ඩොක්ටර් පොලිස් ඔෆිසර් කෙනෙක්ගෙ නෑදෑයෙක් නිසා තමයි ලොක්ක කිව්වෙ කාටවත් බලන්න එන්න දෙන්න එපා කියලා”. “ඩොක්ටර්ගෙ මාමට ලොක්ක කතාකලා”. “එයා අවසර ගත්ත අනිත් අයට දෙන බේතම ඩොක්ටර්ට දෙන්න”. “ඩොක්ටර්ගෙ මාම ඩොක්ටර්ට හරි ආදරෙයි වගේ”. “එයා කිව්ව ඩොක්ටර් හරි මුරන්ඬුයි ඒක නිසා වේවැලෙන් තලල මට්ටු කරල හරි ඩොක්ටර් ඔයිට වඩා දෙයක් කරගන්න එකෙන් බේර ගන්න එක මේ කාලේ හැටියට හොඳයි කියලා”. “මාම ඇහුවා ඇඳුම් ගලවලාද ගහන්නෙ කියලා”. “ලොක්ක කිව්ව සර් කියනවනම් ඇඳුම් ලෙහන්නෙ නැතුවත් ගහන්න පුලුවන් කියලා”. “ඩොක්ටර්ගෙ මාම කිව්ව ඇඳුම් ලෙහල ෆීමේල් ඔෆිසර් කෙනෙක් දාල වෙවැල් දෙකක් කැඩෙනකම් හොඳටම ගහන්න ඒවුනාට ප්‍රයිවට් එකේ කරන්න කියලා” සාජන්ට් පෙරේරා කියා ගෙන ගියා. සුනීතාට පොලව පලාගෙන යන්නට හිතුනා. හැමෝම දැන් දැන ගනියි පොලිසියෙන් මට ඇඳුම් ගලවල ගැහුවා කියල. වෛද්‍ය විද්‍යාලයට ඇතුලත් උනාට පස්සෙ මෙච්චර කලක් නෑදෑ පවුල් වලින් සුනීතාට තිබුණෙ ලොකු පිලිගැනීමක්. දැන් ඉතුරුවෙන්නේ කාටවත් මූන දෙන්න බැරි විදිහේ ලැජ්ජාවක්.

“අපි පටන්ගමු නේද?” කියලා සාජන්ට් පෙරෙරා බොහොම හිත්වත් කමකින් වගේ සුනීතා ගෙන් ඇහුවා. මොකද්ද සාජන්ට් ඇහුවේ කියලා සුනීතාට හරියට තෙරුනේ නැහැ. ‘මොකද්ද මැඩම්’ කියලා අහන්න හදනකොටම එකපාරටම චටාස්ස් හඬ නගමින් වේවැල සුනීතාගේ නිරුවත් තට්ටම් දෙක හරහට වැදුනා. කවදාවත් මීට කලින් නොවිඳපු මුලු පස්ස පැත්තම ගිනි ගත්තා වගේ වේදනාවක් සුනීතාට දැනුනා. පාසැලේදී සුනීතාගේ තට්ටම් වලට වේවැල් පාර වැදී තිබුනත් මේ වැදුන පාරත් එක්ක සිස්ටර් ගැහුව වේවැල් පාරවල් නිකන් හුලං ගැහුවා වගේ යැයි සුනීතාට හිතුනා. මුලු කටම වේලී ගිහින් උගුරේ යමක් හිරවන්නාක් මෙන් සුනීතාට දැනුනා. අමාරුවෙන් වචන පටලමින් ‘අනේ මැඩම් දැන් ඇති මට හොඳටම රිදුනා’ කියන්නට කට ගන්නකොටම තවත් වේවැල් පාරක් මහ හඬක් නංවමින් සුනීතාගේ තට්ටම් වලට වැදුනා . කලවා දෙකට ඉහල තට්ටම පටන් ගන්නා දාරය දිගේ වේවැල් පාර වැදුනු බව සුනීතාට හිතුනා. සාජන්ට් පෙරේරා “රිදුනද ඩොක්ටර්?” කියා සුනීතාගෙන් ඇසුවේ හොඳට රිදී ඇත්නම් දඬුවම නවත්වන්න වගේ. “ඔව්…ඔව් මැ..ඩම්, අනේ ඔය ඇති මැඩම්” කියමින් සුනීතා ඉකි ගසන විට තවත් වේවැල් පහරක් තට්ටම් දෙකම හරහා වැදුනා. සාජන්ට් පෙරේරා කොච්චර තදින් සුනීතාගේ තට්ටම් දෙකට ගහනවාද කිව්වොත් සුනීතාට දැනුනේ වේවැල තට්ටමේ වැදීල ඇඟ ඇතුලින් ගිහිල්ලා කටින් පිට වෙනවා වගේ. සාජන්ට් පෙරේරා ගහන වේවැල් පහරවල් දෙකක් අතරමැද සුනීතාගේ තට්ටම් දෙක ඉතා වේගයෙන් නලියන්නාක් මෙන් ඇයට දැනුනා. තව වේවැල් පාරවල් කීයක් කන්න තියෙනවාද කියලා දන්නේ නැතුව ගුටි කන්න බැහැයි කියලා හිතනකොටම ඉස්සර වැදුනු පාරවල් වලට වඩා තදින් හහපු වේවැල් පාරක් තට්ටම් දෙක හරහා වැදුනා. ඒ පහර සාජන්ට් පෙරේරා සුනීතාගේ වම් තට්ටමේ පහල කොටසේ ඉඳල දකුනු තට්ටමේ ඉහල පැත්තට වදින විදියට හරහට ගහපු එකක් ගහන බව සුනීතාට වැටහුනා . “ආහ්හ්හ්හ්හ්හ්හ්හ්හ්”. “අනේ මැඩම් මටනම් තවත් ගුටි කන්න බැහැ මැඩම්” කියමින් සුනීතා ටීචර් කෙනෙක් ගෙන් ගුටි කන ඉස්කෝලෙ යන කෙල්ලෙක් වගේ සාජන්ට් පෙරේරාට පින්සෙන්ඬු වන්නට උනා.

“මීට පස්සේ ඉගෙනගන්නෙ නැතුව පාරවල් ගානේ පෙලපාලි වල යනවද ඩොක්ටර්” සාජන්ට් පෙරේරා ඇහුව්වා. අමාරුවෙන් ” අනේ නෑ…. මැඩම්, ආයි නං යන්නෙ නෑ” කියනකොටත් තවත් වේවැල් පාරක් සුනීතාගෙ තට්ටම් දෙකට වැදිලා ඉවරයි. සාජන්ට් පෙරේරා වේවැලෙන් ගහන්න උපාධියක් තියෙන කෙනෙක් වගේ තමයි සුනීතාට ගැහුවේ. එක පාරක් ගැහුවට පස්සෙ තප්පර තිහක් විතර ඉන්නවා සුනීතා හොඳට ගහපු පාර විඳිනකන්.ඊට පස්සෙ ආයිමත් තට්ටමේ උසම හරියට වෙවැල තියලා ඉලක්කෙ ගන්නවා. ඊට පස්සෙ වේවැල එයාගෙ පිටේ වදිනකන් පිටිපස්සට උස්සලා දකුනු අතේ මුලු වැර දාරා හරියටම තට්ටම් දෙකම හරහට වදින්න ගහනවා. “මට නම් හරි ආසයි ඩොක්ටර්ගෙ වගේ පස්ස පැත්තකට ගහන්න. වේවැලකටම කියාපු පස්ස”. සාජන්ට් පෙරේරා එහෙම කිව්වම සුනීතාට වේදනාව අතරම ආයිමත් දරාගන්න බැරි ලැජ්ජාවක් දැනුනා. සුනීතා දන්නව එයාගේ තට්ටම් දෙක හොඳට එලියට නෙරල තියෙනව කියල. සුනීතා ඇවිදගෙන යනකොට තට්ටම් දෙක නටන දිහා කොල්ලො හොරෙන් බලාගෙන ඉන්නව කියල සුනීතා දන්නව. ඒ වුනාට කවදාවත්ම ගෑනු කෙනෙක් සුනීතාගේ තට්ටම් දෙක ගැන එයත් එක්ක මේ විදිහට කියලා නැහැ.

“මේ වගේ හොඳට මස් තියෙන පස්ස පැත්තකට ගහන එක අපේ කොල්ලොන්ට බලන්න තිබුන නං කියලා වැඩක් නැහැ” කියමින් සාජන්ට් පෙරේරා තවත් පහරකට ඉලක්කය ගැනීමට වේවැල සුනීතාගේ තට්ටම් දෙක මත තබාගෙනම “ඩොක්ටර්ලට පොඩි කාලෙ මේ වගේ හොඳට ගහලා හදල තිබ්බනම් අද මේ වගේ දෙයක් වෙන්නෙ නැහැ කියල තේරෙනවද”? යයි ඇහුවා. සුනීතාට එම අදහස හරි කියලා එකපාරටම හිතුනා . එම කතාව ඇත්ත වන්නෙ සුනීතාගේ පියා සුනීතාට දඬුවම් කිරීමට වේවැල යොදා ගත්තේනම් ගෙදරට බොරු කියා ආ ගමන නො එන්නට තිබුනු බව සුනීතාට හැඟුන නිසා . සුනීතාගේ තාත්තා සුනීතාට පස්ස පැත්තට ඉඳල හිටල ගහල තිබුනත් ඒ ගැහැව්වෙ කුඩේකින් හරි අතට අහු වෙච්ච ලී පටියකින්. ගවුමට උඩින් හැහුවම එච්චර රිදුනේ නැතත් සුනීතා බොරුවට කෑගහගෙන ඇඬුව. අඩන්නේ තාත්තා එතකොට ගහන එක නතර කරන නිසා.

ඉස්කෝලේ හොස්ටල් එකේ ලමයින්ට එය භාර ගුරුතුමිය රාත්‍රී පාඩම් පැයෙන් පසුව දඬුවම් කරන ආකාරය අසා තමන්ට එවන් දඬුවම් ලැබෙන්නේ නැති නිසා සිතින් සතුටු වුන බව සුනීතාට මතක් උනා. විවිධ වැරදි වලට අසුවූ පාසැල් යෙහෙලියන් නේවාසිකාගරයේ ගුරුතුමියගේ කාමරය පිටත පෝලිම් ගස්වා එකා බැගින් කාමරයට ඇතුලට අර ගෙන ෆ්ලැනල් පිජාමා එකේ කලිසමයි සහ පෑන්ටියයි දනහිස ගාවට එනකන් ගලවල කමිසය කිහිලි යටට වෙනකන් උස්සාගෙන ඉන්න කියලා වේවැලෙන් ලමයින්ගේ තට්ටම් වලට ගහන බව දැනගත්තු දා තමා යම් ආකාරයක සතුටක් විඳි බව සුනීතාට සිහි උනා. එදා එසේ ගුටි කෑ අය අද ඔවුන් ගේ නිවෙස් වල සැපට නිදියන කොට වයස විසි දෙකක් වූ එයාව පොලිස් නිලධාරිනියක් විසින් ඇඳුම් ගලවා මේසයක් උඩ බාවා නිරුවත් තට්ටම් වලට වේවැලෙන් ගැසීම කරගත් පවු මේ ආත්මයේම පලදීමක් වැනි යැයි සුනීතාට හිතුනා. මෙම දඬුවම තමාට ලැබිය යුත්තක් බවත් ලමා කාලයේදීත් තරුණ කාලයේදීත් තමන්ට වඩා පහල තත්වයේ හෝ තමාට වඩා කරදර විඳි යෙහෙලියන් හට සිතින් සිනාසී එකතු කරගත් පවු මේ දඬුවමෙන් ගෙවිය යුතු බව සුනීතාට වැටහුනා. පාසැලෙදී යෙහෙලියන්ට වැදුනු වේවැල් පාර වල් මෙන් නොව සාජන්ට් පෙරේරා තමාගේ තට්ටමට ගසන පොලිස් වේවැල් පාර තමාට විඳීමට සිදුවීම තමා වැනි පවු කල අයකුට හොඳින් ගැලපෙන බව සුනීතාට වැටහුනා. සාජන්ට් පෙරේරා ඉතා උනන්දුවෙන් තමාගේ තට්ටමට ගසන්නේ තමාගේම හොඳට නිසා හැඬීම නවත්වා දඬුවම කීයට හෝ අවසන් වන තුරු ඉවසීමට සුනීතා තීරනය කලා. සාජන්ට් පෙරේරා සුනීතාගේ වම් පසට සහ දකුනු පසට යමින් තට්ටම් දෙකේ පැති වල වේවැල් පාර නොවැදී තිබුනු තැන් සොය සොයා ගහන බව සුනීතාට වැටහුනා . මහන්සිය නොබලා තමාගේ වැරදි හරිගැස්වීමට තමාගේ තට්ටම් දෙකට වේවැලෙන් ගහන සාජන්ට් පෙරේරා ගැන සුනීතාට ඇතිවුනේ භක්තියක්. සාජන්ට් පෙරේරා වේවැල ඔසවන විට හොඳින් එම පහර තට්ටමේ වැදීමට සුනීතා වේවැල එන දෙසට තට්ටම් දික් කිරීමට පටන් ගත්තා. “වෙරි ගූඩ්” “ඩොක්ටර්ට තේරෙනව නේද මම මෙහෙම ගහන්නේ ඩොක්ටර්ගෙම හොඳට කියලා?” සුනීතාගෙන් ඇහුවා. සුනීතා “ඔව් මැඩම්” යයි ඉතාම භක්තියෙන් උත්තර දුන්නා. ගැසීම නැවැත්වූ සාජන්ට් පෙරේරා “හරි මහන්සියි” කියමින් නළලෙන් වැටෙන් දාඩිය පිස දමන්නට උනා. සුනීතාගේ මාමා ලොකු මහතාට කියා තිබුනේ වේවැල් දෙකක් කැඩෙනකන් තමාට ගැසීමට බව සුනීතාට මතක් උනා. තමාට උකුල හැරවීමටවත් නොහැකි ලෙස තට්ටම් වලින් එන දැරිය නොහැකි වේදනාවෙන් දුක් විඳින සුනීතා වේවැල් දෙකක් කැඩෙනකන් ගුටි කන්නෙ කොහොමදැයි සිත්තන්නට උනා. ඔලුව හරවා සාජන්ට් පෙරේරා දෙස බැලූ සුනීතා, “අනේ මැඩම් මට නම් තවත් ගුටි කන්න බැහැ. ඒ උනාට මාමා කියපු දඩුවමම මට ලැබෙන්න ඕනෙ තමයි” “මැඩම්ට බැරිද ඉතුරු ටික වෙන දවසක මට ගහන්න? මට පුලුවම් මැඩම් කියන දවසක කියන තැනකට එන්න” කියලා බොහොම බැගෑපත්ව ඇහුවා. මොකද්ද මාමා කියපු දඬුවම” සාජන්ට් පෙරේරා ඇහුවා. “ඇයි අර වේවැල් දෙකක් කැඩෙනකන් ගහන්න කිව්වෙ?” සාජන්ට් පෙරේරාට සුනීතා ගැන දුකක් ඇති උන බවක් පෙනුනා. “නෑ ඩොක්ටර් මාමා කියන්න ඇත්තේ හොඳට රිදෙන්න ගහන්න කියන එක”. “අනික අනික් අය වගේ නෙමේ ඩොක්ටර්ගෙ තට්ටම් හරිම මොලොක්”. “බටර් කෑලි වගේ”.” ඒකයි වේවැල කැඩුනෙ නැත්තෙ”. පස්ස පැත්තෙන් කවදාවත් නොවිඳපු තරම් වේදනාවක් දැනුනත් මාමා කියපු තරම් වේවැල් කැඩෙනකම් නොගැහීම සුනීතාට එතකොට දැනුනේ තමන්ට අයිති දෙයක් අහිමි කලා වගේ හැඟීමක්. සුනීතාටම පුදුමයි එයාට ඒවගේ හිතිච්ච එක ගැන.

“ඒඋනාට ඇයි ඉස්සර රිදෙනවා දැන් ඇති කිය කියා හඬපු ඩොක්ටර් දැන් තවත් දවසක ගහන්න කියන්නේ” සාජන්ට් පෙරේරා ඇහුවා. සුනීතා හඬමින්ම තමාගේ අතීතය සහ ඇය යෙහෙලියන්ගේ දඬුවම් අසා සතුටු උන අන්ඳම සහ වෛද්‍ය විද්‍යාලයට තෙරුන පසුව තමාගේ ඇතිවුන උඬඟු කම ගැනත් සාජන්ට් පෙරේරාට විස්තර කරන ගමන්, සාජන්ට් පෙරේරා සුනීතාගේ අත් ලනුවෙන් ලිහා දැම්මා. සුනීතා අත් දෙකෙන්ම වේවැල් පාර වැදුනු තමන්ගේ තට්ටම් දෙක අතගාන්න උනා. තට්ටම් දෙක පුරාවට තිබුනු වේවැල් පාරවල් සුනීතාට දැනුනේ තට්ටමට උඩින් රබර් පැලස්තරයක් දාල වගේ.

සුනීතා කී දේ ගැන කල්පනා කරනවා මෙන් විනාඩි කිහිපයක් කිසිවක් නොකියා හිටපු කල සාජන්ට් පෙරේරා ” මම හිතන්නේ ඩොක්ටර් කරල තියෙන වැරදි වලට මම ගහපු ප්‍රමාණේ ඇති”. “මම කැමති ඩොක්ටර් හොඳ පුද්ගලයෙක් වගේම හොඳ දොස්තර හැටියට හැදෙනව බලන්න”. “ඩොක්ටර් කැමති නම් හැම මාසෙම තුන් වෙනි සෙනසුරාදා කැලණියේ තියෙන මගෙ ගෙදරට එන්න”. “ඒ එනකොට ඩොක්ටර් අතින් ඒ මාසේ කාටහරි වැරද්දක් එහෙම උනානම් පොතක ලියාගෙන එන්න”. “මම ඒවට දඬුවම් කරන්නම්” කියා කිව්වා.

සුනීතාට නැතිවෙලා තිබිච්ච තමන් කැමතිම දෙයක් ආයිමත් හම්බුවුනා වගේ හැඟීමක් දැනුනා. “හා මැඩම් ඒක හොඳයි තමයි”. සුනීතාගේ මුහුන දිහා බලපු සාජන්ට් පෙරේරා “හැබැයි වේවැලට බයේ බොරු කරන්න නම් එපා. එතකොට ඒකෙන් වැඩක් නැහැ” කියා කිව්වා. “අනේ නැහැ මැඩම්, මට තේරෙනව මැඩම්, මැඩම් මට කලේ මගේ අම්මල පොඩි කාලේ මට කරන්න තිබුන දේ”. “මැඩම් මට හොඳ විනය ගුරුවරියක් වගේ”. “මම ඇත්තම පොතේ ලියන්නම්”. “මැඩම්ට හොඳයි කියල හිතෙන තරමක් මට ගහන්න ” සුනීතා කියාගෙන ගියා.

“එතකොට ඩොක්ටර්ට ඕනනම් හැම විභාගෙටම ලකුනු ටාගට් එකක් මමත් එක්ක එකඟ වෙන්න. ලකුනු අඩු වුනොත් පස්ස පැත්තට වේවැල් පාර වදිනව කියල දන්නකොට හැම වෙලාවෙම පාඩම් කරන්න හිතෙයි.” සුනීතාට තමන්ගේ තට්ටම් වලින් කොතරම් වේදනාවක් දැනුනත් සාජන්ට් පෙරේරා කී දේට සිනාසී සිටීමට නොහැකි උනා ”මරු එතකොට මට හැම සබ්ජෙක්ට් එකටම ක්ලාස් ගන්න පුළුවන් වෙයි” සුනීතා කිව්වා. “ඔව් ඩොක්ටර් වේවැලකින් පස්සට හොඳට ගහනව වගේ ගෑනු ලමයෙකුගෙ ඉගෙනීම දියුනු කරන්න හරියටම හරියන කිසිම දෙයක් නෑ.” කියා සාජන්ට් පෙරේරා කිව්වා.

“ඩොක්ටර් ගුටි කන්න මගේ ගෙදර එන්න තීරණය කරන්න ඉස්සෙල්ල මමත් යමක් කියන්න ඕන”. “මම ආසයි ගෑණු ලමයින්ට පස්ස පැත්තට ගහන්න”. “ඒවගේම ගෑනු ලමයින්ගෙ පස්ස පැත්ත දිහා බලන්නත් ආසයි” .“ඒකයි මම හැම වෙලාවෙම ඔක්කොම ඇඳුම් ගලවලා ගහන්නේ”. “ඉතින් ඒක ඩොක්ටර්ට ප්‍රශ්නයක් නම් එන්න එපා”. සාජන්ට් පෙරේරා එසේ කියත්ම තමන් තවමත් සිටින්නේ හෙලුවැල්ලෙන් බව වැටහී සුනීතා ඉක්මනින්ම පෑන්ටිය ඉහලට උස්සන්නට උනා. මුහුණ රතු කරගත් සාජන්ට් පෙරේරා සුනීතාගේ අනිකුත් ඇඳුම් මේසය මතින් රැගෙන සුනීතාට දුන්නා. තත්පර කීපයක නිෂ්ශබ්දතාවය බිඳිමින් කට හඬ අවදි කල සුනීතා. “ඒකට මට කමක් නැහැ මැඩම්. මැඩම් මට දඬුවම් කරන එකෙන් වෙන්නෙ මට යහපතක්”.” එකෙන් මැඩමුත් සතුටු වෙනවනම් මටත් ඒක පිනක්” කියා කිව්වා. එවිටම සිහින් සිනාවක් මුවට නගාගත් සාජන්ට් පෙරේරා “හොඳයි ඩොක්ටර් ලොකු මහත්තය කිව්වෙ ඩොක්ටර්ට ගහල ඉවරවෙලා ඩොක්ටර්ව අපේ ජීප් එකකින්ම ගෙදරට ඇරලවන්න කියලා.” “ඩොක්ටර් ඉක්මන්ට හැට්ටෙත් ඇඳගන්න”.” මට පුලුවන් ලේඩි කොන්ස්ටබල් කෙනෙක් එක්ක ඩොක්ටර්ව අරින්න” කියා කිව්වා. “හොඳමයි මැඩම් අනේ මැඩම් තවම මම දොස්තර කෙනෙක් නෙවේ”. “තව ගොඩක් කල් තියෙනවා මට කොලිෆයි වෙන්න”. “එක නිසා මට සුනීතා කියලා කතා කරන්න” කියා කිව්වා. සාජන්ට් පෙරේරා කලේ ලාවට සිනාවීම පමනයි. යන්න පිටත්වත්ම සාජන්ට් පෙරේරාට බිම දන ගසා වැන්ඳ සුනීතා, “හිතපු නැති විදිහට මැඩම් මගේ ජීවිතේ අද වෙනස් කලා, ඒකට ගොඩක් පින්” කීවාය. “අනේ සුනීතා මට වඳින්න එපා මට තාම තිස් දෙකයි. මම ඔයාගේ සහෝදරියක් වගේ” සාජන්ට් පෙරේරා කිව්වා. “නෑ මැඩම් අපේ ලෙක්චරස් ලත් ඉන්නව මැඩම් ගේ වයසේ”. “අපි ඒගොල්ලන්ටත් කියන්නෙ මැඩම් කියල” කියා කිව්වා.

අතින් අල්ලා සුනීතාව නැගිටවූ සාජන්ට් පෙරේරා මමත් අද මගේ රස්සාවේ සතුටු වෙච්ච දවසක්. “සුනීතා ඔයා වගේ හොඳ අනාගතයක් තියෙන කෙනෙක් හරි පාරට ගන්න පුලුවන් උනා අද”. “ඔව් මැඩම්”. විහිළු මූනක් මවාගත් සාජන්ට් පෙරේරා “හැබැයි පුතෝ වැරදි වැඩ කරලා පොතේ ලියාගෙන ආවම ඇඳුම් ගලවල පස්ස පැත්තට වේවැල් කසාය දෙනකොට නම් මගෙන් අනුකම්පාවක් නෑ ඔන්න” මුහුන රතු කරගෙන බිම බලාගත් සුනීතා “ඔව් මැඩම් මම දන්නව” කියනවිට තවමත් රිදුම් දෙන තට්ටම් දෙකට සුනීතාගේ අත ගියේ ඉබේටම.

කතාව හොඳනම් පහලින් ලයික් එකකුත් දාලම යන්න